நான் நாலாப்பு பெயிலு...!!!

      நம் எல்லோருக்கும் , நம்மோட ஆரம்பகாலத்தை நினைவு கூறும்போது பலவிசயங்கள் பளிச்சென்று நினைவில் இருக்கும், அதுமாதிரி பல விசயங்கள் ஒரு மாதிரி அலுங்களான நினைவுகளாக இருக்கும், நம்மை பற்றி நாமே எழுதும்போது எங்கிருந்து எதை ஆரம்பிப்பது என்ற குழப்பமும் வந்துவிடும், எனக்கும் அதே நிலைதான், இருந்தாலும், நான் முதன்முதலில் பள்ளியில் ஒன்னாப்பு சேர்ந்தவிதம் நினைவில் நன்றாக இருப்பதால் அதில் ஆரம்பித்து, சுருக்கமாக சொல்லிவிட்டு, நேராக நான் நாலாப்பு பெயிலானதின் காரணத்தை எழுதலாம் என்ற முடிவுடன் இந்த பதிவு .

ஒன்னாப்பு to மூனாப்பு : 
     என்னோட சின்ன வயசு காலத்தில், எங்க ஊருல பெரும்பாலும் ஒன்னாப்பு வாத்தியார்தான், வீடு வீடா வந்து 5 வயசுல பசங்க இருக்காங்களானு செக் பண்ணிட்டு, இருந்தா, வீட்ல சொல்லிட்டு ஸ்கூலுக்கு தூக்கிட்டு போயி அவங்களே அட்மிஸன் போட்ருவாங்க.. வீட்லயும், சரி ஸ்கூலுக்கு போய்ட்டா, இவனுகள தனியா மேய்க்கிரதுக்கு, நாம வேர ஏதாவது உருப்படியா வீட்டு வேலை இல்லைனா தோட்டவேலை செய்யலாம்னு விட்ருவாங்க ( இப்பவும் அப்படித்த்தான் இருக்கானு கேட்ராதீக, இப்பல்லாம் 3 வயசுலேயே பக்கத்து டவுன்ல இருக்கிற இங்லீஸ் மீடியம் ஸ்கூல்ல யாரையாவது பிடிச்சி, நெறய பணம் கட்டி LKG-ல சேத்து விட்றாங்க, பொருளாதாரத்துல ரொம்பவும் கஷ்டப்படுரவங்ளோட குழந்தகதான் எங்கூரு கவர்மெண்ட் ஸ்கூலுல படிக்கிராங்க..., ஒரேவயசுல இருக்குரவங்க வேர வேர ஸ்கூலுல படிக்கிறதனால , அவங்களுகுள்ள , ஒரு அன்யோன்யம் இல்லாம போச்சு...,டவுன்ல இருக்கிர பசங்க மாதிரி) , எங்களுக்கும் ஒரே வயசுல, ஊர்ல இருக்குர அத்தனை பசங்களையும் தூக்கிட்டு வந்து ஒரு இடத்துல போட்டதுல சந்தோசமா இருப்போம், அதுல ரெண்டு முனுதா , அம்மா அம்மானு அழுது சீன் போட்டுட்டிருக்கும்.

       டெய்லி ஸ்கூலுக்கு ஒத்த கைல சிலேட்டும், இன்னொரு கையால, டவுசர பிடிச்சிகிட்டு (இல்லைன அவுந்து கீழே விழுந்துடும்.), மதியம் போடுர சாப்பாட்டை  (அப்ப சத்துணவு திட்டம் வரல, ஒரு நாள் அரிசி கஞ்சி, மறுநாள் கோதும உப்புமானு மாத்தி மாத்தி போடுவாங்க, ஒன்னாபு சேந்து 5 வருசம் கழிச்சிதான் எம்ஜிஆர் சத்துணவு வந்தது) சாப்டுட்டு ஜாலியாத்தான் போய்கிட்டு இருந்தது வாழ்க்கை, பேருதான் ஸ்கூலு, அ ஆ-னு 12 எழுத்த வாத்தியார் சொல்ல சொல்ல ஒருவாட்டி சொல்லிட்டா போதும் அதுகப்புரம் நம்மள தொந்தரவு பண்ண மாட்டாங்க, நம்ம இஷ்டத்துக்கு கூட்டாளிகளோட விளையாடலாம், திரும்பி வீடு போகும்போது, ”ஸ்கூலுக்கு போனியா, சாக்கடைல பொறண்டுட்டு வந்தியானு” கேக்குற லெவலுக்கு அழுக்கோடதான் போய் சேருவோம். இதுவே டெய்லி மேட்டரா ஒரு வித்தியாசமும் இல்லாம ஒன்னாபுலேர்ந்து மூனாப்பு போய் அது முடுஞ்சி முழுப்பரிச்சை லீவு விட்டுட்டாங்க. என்ன, அ ஆ-னா 12 எழுத்தோட, இப்ப க் ங்-னு 18 எழுத்தயும் சேத்து மனப்பாடம் பண்ணியாச்சு, அத சொல்ல ஆரம்பிச்சா கடைசி எழுத்துவரை சொல்லிருவோம், இடையில நிறுத்தினாதான், கண்டினியூட்டி போயி திரும்ப மொதல்லேர்ந்துதான் சொல்ல வேண்டி வரும்.

       மூனாப்பு லீவு விட்டுட்டாங்களா, இங்கிருந்துதான் என் வாழ்க்கையோட பொற்காலம் ஆரம்பிச்சது,, ஏன்னா, அப்பதான் என் வீட்ல் இருந்த ரெண்டு எருமை மாட்டோட எக்ஸ்ட்ராவா ஒரு ஏழெட்டு எருமை மாட்ட கொண்டுவந்து எங்கப்பா கட்டினாரு, எனக்குனா ஒரே சந்தோசம், புதுசா வந்த மாடெல்லாம் சுமா துருதுருனு இருந்திச்சி, ஏற்கனவே வீட்ல இருந்த மாடுக சண்டி மாடுக, ஒரு சுறுசுறுப்பே இருக்காது, என் கூட்டாளிககிட்டயெல்லாம், பாத்தில்ல இப்ப என் வீட்ல 10 எருமைமாடு இருக்கு , உங்க வீட்ல கம்மியாத்தானே இருக்குனு, ஒரே பெருமையா இருந்துச்சி. அதுல 2 மாடு சினை மாடு, கன்னுபோட்டா அதுகூட ஓடிபிடிச்சி வெளையாடலாம், மொத 4 நாள் குடுக்கிற திரட்டுப்பாலுவேற சூப்பரா இருக்கும்.

     லீவு முழுக்க எல்லாப்பசங்களும் அவங்கவங்க மாடுகளை பத்திகிட்டு தோட்ட வெளிகள்ல மேய்க்கபோனோம். இருக்கருதுலேயே சுறுசுறுப்பா இருக்கிர இளவயசு மாட்டுமேலே ஏறி உக்காந்துகிட்டு, சும்மா குதிரைல போர எஃபெக்ட்லதான் போவோம். மேய்க்கிற எடத்துக்கு போனவுடனே மாடுக அதுபாட்டுக்கு மேய ஆரம்பிக்கும், இப்போ மொத்த மாடுகளையும், சூப்பர்வைஸ் பன்றதுக்கு 2 பேரை அனுப்பிட்டு மத்தவங்களுக்குள்ள விளயாட்டு ஆரம்பமாயிரும், (என்னென்ன விளையாட்டு, அதனோட ரூல்ஸ் அண்ட் ரெகுலேஷன் சொல்றதுன்னா ஒவ்வொரு விளையாட்டபத்தியும் தனித்தனி பதிவாத்தான் போடனும்..) , ஒரு ஆட்டம் முடிஞ்சதுன்னா, அடுத்த 2 பேர் மாடுகள சூப்பர்வைஸ் பன்ன போய்ட்டு, ஏற்கனவே போனவங்கள அனுப்பிருவாங்க. இங்க ஒன்னாப்புலேர்ந்தே ஸ்கூலுக்கு போகாம மாடு மேய்ச்சிட்டு இருக்குற ஒரு கூட்டம் இருக்கும், அவங்கதான், விளயாட்டுளையும், மாடு மேய்க்கிற நெளிவு சுழிவுலயும், எங்கள விட கெட்டிகாரங்களா இருப்பாங்க.

       இப்படியே வாழ்க்கை நல்லா ஜாலியா போய்ட்டிருந்தது, பொசுக்குனு ஒரு நாள் எங்கப்பா , நாளைக்கு ஸ்கூல் தொறக்குறாங்கலாம், நம்ம ஒன்னாப்பு வாத்தியார் மந்தையில பாக்கும்போது சொன்னாருன்னு குண்டைத்தூக்கி போட்டாரு, ஏன்னா இப்போ மாடு மேய்க்கிற இடத்துல நல்ல ஃபிரண்ட்ஸிப்பு செட்டாயிருச்சி, இப்ப நான் ஸ்கூலுக்கு போனா, படிக்காம மாடு மேய்ச்சிட்டிருக்குற 3 ஃபிரண்ட்ஸ் கூட வெளையாட முடியாது, மாட்டுமேல சவாரி செய்யமுடியாது, இங்க கிடைக்கிற ஜாலியோட கம்பேர்பன்னுனா, ஸ்கூல்ல கிடைக்கிற ஜாலி சும்மா.

அவனுகளும், வாரம் பத்துநாள் ஸ்கூலுக்குபோகாம அடம்புடிச்சி எப்படியாவது எங்ககூட மாடு மேய்க்க வந்துருடானு கெஞ்சுனாங்க. நானும், எங்கப்பகிட்ட மெதுவா, “அப்பா நான் ஸ்கூலுக்கு போகலை , நம்ம மாடுகளை மேய்க்கிறேன்பானு சொன்னேன், அதுக்கு அவரு, “ அதெல்லாம தேவை இல்லை, ஏற்கனவே தட்டை படப்பு இருக்கு, அதோட ரெண்டு லோடு வைக்கபோர் வாங்கி படப்பு போட்டாச்சு, நீ காலையிலயும் , சயந்திரமும் வந்து அத மாடுகளுக்கு சரியா போட்டா போதும்னு சொல்லிட்டாரு. ஒரே அழுவாச்சியா வந்துருச்சி.

    அப்புறம் மாடுமேய்க்கிற நண்பர்களோட டிஸ்கஸ் பண்ணி ஒரு முடிவெடுத்து, தினமும், வீட்ல எல்லோரும் அசந்த நேரமா, தொழுவத்துல கட்டி வச்சிருந்த மாடுகள, அருவமில்லாம மேய்க்கிறதுக்கு ஒட்டிட்டு போயிருவேன். ஒருவாரம், தலைகீழ நின்னு பாத்தாங்க, இப்பயும் அந்த ஒன்னாப்பு வத்தியார் வீட்டுக்கு வந்து கெஞ்சி பாத்தாரு.., மிரட்டி பாத்தாரு.., நான் ஒன்னும் அசருர மாதிரி தெரியல, கடைசில, எங்கப்பா, சரி விடு வாத்தி, கல்லு முள்ளு, வெயிலுனு கொஞ்ச நாள் சுத்துனா தானா ஸ்கூல் வந்து சேருவானு, அவர சமாதனப்படுத்தி அனுபிட்டாரு.

     அப்புறம் என்ன, வாழ்க்கையே ரொம்ப சந்தோசமா போச்சி, காலலையில , கம்மங்கூழ் தூக்குசட்டியோட (அரிசி சாப்பாடெல்லம் செட் ஆகாது) மாட்டுமேல ஏறி உக்காந்தா, நேரா மேய்க்கிர எடத்துல மாடுகள பத்திவிட்டுட்டு, ஒரே விளையாட்டு, கும்மாளந்தான். இடையில, தோட்டங்கள்ல போட்டிருக்கிற காய்கரிகள களவாண்டு தின்னு வயித்துக்கும் அப்பப்ப ஈஞ்சிக்குவோம். வெயில் ஏறிடுச்சின்னா மாடுக தானா, மரத்து நிழலுக்கு வந்து படுத்துகிட்டு அசை போட ஆரம்பிச்சுரும். நாங்களும் கொண்டுவந்த ஒரு தூக்கு கம்மங்கூழ குடிச்சிட்டு ( சென்னைவந்து, உடல் உழைப்பு இல்லாம போயி, அப்ப சாப்பிடுற அளவுள ¼ த் கன்சம்ப்ஸன் தான் இப்போ, ஆரோக்யமும் பாடாயிருச்சி, 3½ வயசான எம்பொண்ணு, அப்பா, பிச்சா(pizza) வங்கிதாப்பா, சாக்லேட்டும் ஐஸ்க்ரீமு வங்கித்தாப்பானு மெரட்டுது..., இவங்க படிக்கிறதுக்காகவாவது நம்ம பழைய வாழ்க்கய, நெறய இங்க எழுதிவச்சிரனும்..) மரத்தடியில படுத்தா, உசுரு இருக்கும்போதே சொர்க்கத்துல படுத்தா மாறி ஒரு ஃபீலிங் இருக்கும்.

      வெயில் தாழ மறுபடியும் மேய்ச்சல், வெளையாட்டு, தோட்டங்கள்ல களவானி திங்கிறது (புடிச்சாலும் எல்லாம், தெரிஞ்சவங்க தோட்டம்தான், கொறச்சி திருடுங்ககடானு ஒரு கோரிக்கையோட விட்டுருவாங்க... மொறச்சிகிட்டா அவங்க இல்லாத நேரமா பாத்து வெள்ளாமையில மேயவிட்டுருவோம்ல.. அந்த பயம்தான்) சாயந்திரம் ஆனா மருபடியும் மாடு மேல உக்காந்து ஒரே வெரட்டு வீடு வந்துருவோம், இதுல ஸ்கூல் விட்டதும் ஒரு கும்பல் எங்கல தேடி மாடு மேய்க்கிற இடத்துக்கு வந்துரும், அவங்கள ஆட்டையில சேக்கனும்னா, வரும்போது எங்களுக்கு பெட்டிகடைல ஆரஞ்சு மிட்டாய் வாங்கிட்டு வரணும். எங்க எருமை மாடுக மேல சவாரி செய்யனும்னா எக்ஸ்ட்ரா, ஒரு ஆரஞ்சு மிட்டாயி கொடுக்கனும்.

       இப்படியே ஒருவருசம், ஒரு வாரம் மாதிரி விருட்டுனு போயிருச்சி. இந்த வருசத்துலதான் நான் நீச்சல் கத்துகிட்டேன், அது கூட எங்க வீட்டு எருமைமாடுதான் கத்துக் கொடுத்திச்சி, ஆமாங்க, நீச்சல் தெரியாத போதெ அது மேல உங்காந்துகிட்டு, கம்மா குளத்துக்குள்ள எறக்கிடுவோம். அது பாட்டுக்கு எங்கள சுமந்துகிட்டே தலைய மட்டும் வெளியில தெரியுற மாதிரி நீட்டிகிட்டு நீந்தும், நாங்கலும் அதோட முதுகுல படுத்துக்கிட்டே கைய துடுப்பு மாதிரி தண்ணிய தள்ளிகிட்டே பலகுவோம், நீச்சல் தெரிஞ்சவங்க, நாம கீழே விருந்துட்டா இழுத்துட்டு வந்து கரையில போட்டுருவாங்க, இப்போ நெனைசசாத்தான் , எவ்வளவு ரிஸ்க் எடுத்திருக்கோம்னு தோனுது, ஆனா அன்னிக்கு பயமே இல்லாமதான் திரிஞ்சோம்.

இப்படி சொல்லிகிட்டே போனா பதிவு மொக்கயாயிரும் ( ங்கொய்யாலே இப்பமட்டும் என்னவானு சொல்றது கேக்குது..)

      அந்த வருசம் முழுப்பரிச்சை லீவுவிட்டு பழையபடி மாடு மேய்க்கிற இடத்துல நாள் முழுக்க கூட்டம்தான், ஒரே கும்மாளம்தான். அந்த ஒன்னறை மாசம் லீவும் ஒருநாள் மாதி போய்டுச்சி. மருபடியும் ஸ்கூல் தொறந்துட்டாங்க, இந்த சயத்துலதான் மாடுமேய்க்கிற நாலு கூட்டாளிகள்ல ரெண்டு பேரோட குடும்பம் வேர ஊருக்கு தோட்டம் வாங்கி வெவசாயம் பண்ண போறென்னு அவனுகளையும்ம் எங்கிட்ட இருந்து பிரிச்சி தூக்கிட்டு போயிட்டாங்க, இன்னொருத்தன, அவங்க தோட்டத்துல நெறய வேலையிருக்குனு அவனையும் அவங்க வீட்ல கூட்டிட்டு போய்ட்டாங்க, மாடு மேய்க்கிற இடத்துல வெளையாட்டுத்துணையில்லாம, மாடு மேய்க்கிறதுல இருந்த இண்ட்ரஸ்ட்டு போயி வெறுப்பாயிருச்சி. சரினு எங்கப்பாகிட்ட நானும் நம்ம தோட்டத்துக்கு கூட வந்து வேலை செய்ரேன்னு சொன்னா, அவரு கன்னாபின்னானு திட்டிட்டு, தோட்டத்து ஆனியெல்லாம் , நாங்க பிடிங்குறோம், முடியலைனா ஆள் வச்சி பிடுங்கிறோம், நீ போயி ஸ்கூலுல இருக்கிற ஆணிய பிடுங்கினா போதுனு சொல்லிட்டாரு. (பாவம் , ஒன்னாப்பு வாத்தியார், நான் ஸ்கூல் போகாத ஒருவருசமும் எங்கப்பாவ, பாக்கும்போதெல்லாம் என்ன, நீரு பய மாடு மேய்க்கிரேனு சொன்னா, நாலு தட்டு தட்டி ஸ்கூலுக்கு அனுப்பாம, விட்டுட்டீரேனு அட்வைஸ் பன்னி கொலையா கொண்டடுருக்காரு.. அந்த கோவத்த தல நம்ம மேல காட்டிருச்சி...).

நாலாப்பு பெயிலு :

  சரி ஸ்கூலுல இருக்கிர பயபுள்ளக கூடவாவது இனிமே வெளையாடுவோம்னு போனா, எங்கூட படிச்ச பரதேசிக எல்லாம் உக்காத்திருந்த, அஞ்சாப்புல போயி உக்காந்தா, இங்கெல்லாம் உக்காரகூடாது, நீ நாலாப்பு பெயிலு அதனால, நாலாப்ப மறுக்கா படிக்கனும்னு குண்டத்தூக்கி போட்டாங்க, நானும் வீட்டுக்கு வந்து, அப்பாவ காணாம, தோடத்துக்கு ஓடிபோயி அப்பாவ கூட்டியாந்து பெரிய வாத்திய்யாருட்ட (அதாம்பா ஹெட்டு மாஸ்டரு..) பேசுன்னரு, கஷ்டப்பட்டு ஸ்கூலுக்கு அனுப்பிருகேன், பேசாம பயல அஞ்சாப்புல உக்கார வைய்ங்கனு சொன்னாரு, ஒன்னாப்பு வாத்தியாரும் ரெக்கமெண்டேஷன், ஆனா நாலாப்பு வாத்தி ஒத்தக்காலுல நின்னுருச்சி, பய அப்பப்ப ஸ்கூல் பக்கம் எட்டிப்பாத்திருந்தாலும் பாஸாக்கலாம், அத விடுங்க மொத்த வருசத்துல ஒரே ஒரு நாள் ஸ்கூலுக்கு வந்திருந்தாலாவது பாஸாக்கலாம், இப்ப நான் பெயிலாக்குனது பெயிலாகுனதுதான்னு சொல்லிட்டாரு (அந்த வாத்திக்கு அவங்க தோட்டத்து வெள்ளாமைல நாங்க கை வச்ச கடுப்பு, நேரம் பாத்து வில்லத்தனத்தை காமிச்சிருச்சி...).

      நாலாப்புவரை கூட உக்காந்திருந்த பயபுள்ளகலெல்லாம் அஞ்சாப்புல இருக்க, நான் என்னோட ஜூனியர் கூட்டாளிகளோட நாலாப்ப மறுக்கா (ங்கொய்யாலே அதென்ன மறுக்கா, இப்போதான மொததடவ நாலாப்பு பாடத்த படிக்கிப்போறே..) படிக்க ஆரம்பிச்சேன், ஆனா ஒன்னு நான் ரோசக்காரான், என்ன பெயிலாக்குன வாத்தி கிளாஸ்ல உக்காரமட்டேனு அடம்புடிச்சி, பி செக்சன் வாத்தியாரு கிளாஸ்லதான் உக்காந்து படிச்சேன்.

                                   பதிவின் நீளம் கருதி முற்றும்.

(அப்ப எங்கூருல எருமை மாடு 300 சொச்சம், பசு மாடு 50து சொச்சம், வெள்ளாடு செம்மறி ஆடுனு 1000 த்து சொச்சம், வண்டி இழுக்க, உழவுக்குனு 150 ஜோடி காளைமாடுகனு இருந்துச்சி, வெவசாயத்துக்கு எல்லாம், எருதான் போடுவாங்க. சப்பிடுர காய்கறியிலேர்ந்து எல்லாமும் ஆரோக்யமா இருந்துச்சி,

       ஆனா இன்னிக்கு எருமை மாடுக 3 இருக்கு, பசுமாடுக ஊர்ல இருக்கிர பால் பண்ணை புண்ணிியத்துல அதே 50 சொச்சம் இருக்கு, ஆடுக மேய்ச்சல் நெலமெல்லாம், நம்ம கவருமெண்டு பட்டா போட்டு அமுக்கிட்டதனால, மேய்க்க இடமில்லாம 30க்கும் கீழேதான் இருக்கு, இந்த காளை மாடுகளே கண்ணுல பாக்க முடியல, எல்லம் நம்ம சயண்டிஸ்டுக கண்டுபிடிச்ச ட்ராக்டருங்கதான்.  வெவசாயத்துக்கு எருவே கிடைக்காம, அடியுரம், இடையுரம், மேலுரம்னு போட்டு, பத்தாததுக்கு மாசத்துல நாலு தடவை மருந்தடிச்சி, வெளையுர காய்கறியிலேர்ந்து, எல்லா பயிரும் வெஷமாகி, அத சாப்டிட்டு நம்ம இம்யூன் பவரெல்லம் காலியாகி, வைத்தியதுக்கே பெருஞ்செலவு செஞ்சிகிட்டு திரியுரோம். 25 வருசத்துல இவ்வளவு மாற்றம், இப்படியே நம்ம வாழ்க்கை முறை ஃபாஸ்டா மாறிகிட்டுபோனா, டார்வின் சொன்ன பரிணாமம், நாலாயிரம் வருசத்துல ஆகவேண்டியது நானூறு வருசத்துல நடந்தாலும் ஆச்சிரியப்படுறதுக்கில்ல.

டிஸ்கி 1: நானும் நெறய விசயங்கள சொல்லாம விட்டுட்டு சுருக்கமா தான் எழுதுரேன், ஆனாலும் பதிவு நீளமாத்தான் வந்துருது. உங்க தலையெழுத்து படிச்சி தொலைங்க. 

டிஸ்கி 2 :  பதிவுலக நண்பர்களுக்கு மற்றும் வலையுலக வாசகர்களுக்கு, வந்து படிச்சி கருத்து சொல்லிட்டு( நாலு நல்ல வார்த்ததான் வேறென்ன) அப்படியே, இந்த ஓட்டுனு சொல்றாங்களே அத போட்டுட்டு போயிருங்க.